دیگر ادیان الهی چگونه روزه میگرفتند
روزه گرفتن در میان ادیان الهی، تاریخی بس طولانی دارد و از جمله عبادات دیرینی است که پیدایش آن را میتوان با رانده شدن حضرت آدم و حوا از بهشت مقارن دانست، با این وجود در تمام ادیان الهی روزه به روشهای مختلف وجود دارد.
روزه از جمله اعمال عبادی است که خداوند به آن امر فرموده است که در آن، انسان در طول مدت معین و ساعات خاصی از شبانهروز، از خوردن و آشامیدن و در برخی موارد، حتی صحبت کردن دست میکشد، روزه در گام اول عبارت است از حفظ شکم و شهوت از خوردن و آشامیدن و بهرهگیری از غریزه جنسی و رعایت آداب ظاهری که در توضیح المسائلها بیان شده است، در گام بعد حفظ زبان، گوش، چشم، دست و پا و سایر اعضا و جوارح از گناهان را در بر میگیرد که در صورت عدم رعایت آنها، روزه باطل میشود، اما همه اینها بهانهای است تا انسان بیشتر به نفس خود توجه پیدا کند، هدف نهایی روزه بدن، رسیدن به روزه قلب است که انسان را از هموم دنیوی، افکار پست و آنچه او را از خداوند باز میدارد، دور کند، با این وجود روزه را میتوان یکی از ارکان اصلی ادیان به شمار آورد، در تمام ادیان الهی و بشری روزه به روشهای مختلف وجود دارد، خداوند متعال در قرآن مجید میفرماید: «کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم»، آنچه در ادامه میآید بیان شیوه روزهداری در ادیان الهی است:
سلام مولای من، سلام معشوق عالمیان، سلام انتظار منتظران